остго́ты ист. остго́ты, -таў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

остго́ты, ‑аў.

Усходняя частка германскага племені готаў. Кароль остготаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

остго́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. остго́т остго́ты
Р. остго́та остго́таў
Д. остго́ту остго́там
В. остго́та остго́таў
Т. остго́там остго́тамі
М. остго́це остго́тах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)