о́смій, -ю, м. (спец.).

Хімічны элемент, вельмі цвёрды метал плацінавай групы.

|| прым. о́сміевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́смій

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. о́смій
Р. о́смію
Д. о́смію
В. о́смій
Т. о́сміем
М. о́сміі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

о́смій, -мію м., хим. о́смий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́смій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, вельмі цвёрды метал сінявата-шэрага колеру, які здабываецца з плацінавай руды.

[Ад грэч. osmē — пах.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́смий хим. о́смій, -мію м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)