о́рдар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
о́рдар |
о́рдары |
| Р. |
о́рдара |
о́рдараў |
| Д. |
о́рдару |
о́рдарам |
| В. |
о́рдар |
о́рдары |
| Т. |
о́рдарам |
о́рдарамі |
| М. |
о́рдары |
о́рдарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
о́рдар², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Разнавіднасць спалучэння, парадак размяшчэння частак архітэктурных канструкцый (калон і антаблемента).
Грэчаскі о.
Карынфскі о.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
о́рдар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.
Пісьмовае распараджэнне; дакумент на атрыманне, выдачу чаго-н.
О. на вобыск.
Расходны о.
О. на кватэру.
|| прым. о́рдарны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
о́рдар I м. о́рдер;
о. на кватэ́ру — о́рдер на кварти́ру
о́рдар II м., см. о́рдэн III
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
о́рдер в разн. знач. о́рдар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыхо́дны прихо́дный;
п. о́рдар — прихо́дный о́рдер;
~ная кні́га — прихо́дная кни́га
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
іані́чны
1. ист. иони́ческий, иони́йский;
~ная філасо́фія — иони́ческая (иони́йская) филосо́фия;
і. дыяле́кт — лингв. иони́ческий (иони́йский) диале́кт;
2. архит. иони́ческий;
і. о́рдар (стыль) — иони́ческий о́рдер (стиль)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́пісаць, -ішу, -ішаш, -іша; -ішы; -ісаны; зак.
1. што. Знайшоўшы, спісаць, запісаць.
В. цытату з кнігі.
2. што. Напісаць для выдачы каму-н.
В. ордар.
В. рахунак.
3. каго-што. Старанна апісаць сродкамі мовы або намаляваць.
В. вобразы дзеючых асоб.
В. узор.
4. што. Заказаць дастаўку чаго-н.
В. газету.
5. каго (што). Выклікаць пісьмова.
В. да сябе сям’ю.
6. каго (што). Выключыць са спісаў, са складу чаго-н.
В. хворага з бальніцы.
7. што. Зрасходаваць пісаннем (разм.).
В. чарніла з аўтаручкі.
|| незак. выпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. выпі́сванне, -я, н. і вы́піска, -і, ДМ вы́пісцы, ж. (да 1, 2, 4—6 знач.).
|| прым. выпісны́, -а́я, -о́е (да 3 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)