Verbum

анлайнавы слоўнік

о́ргія, -і, мн. -і, -гій, ж.

Разгульнае, разбэшчанае баляванне (у антычныя часы — абрадавае святкаванне ў гонар бога віна і вінаробства).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́ргія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

о́ргія ж., прям., перен. о́ргия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́ргія, ‑і, ж.

1. У старажытных народаў — рэлігійныя абрады, звязаныя з культам багоў віна і вінаробства (Дыяніса і Арфея — у Грэцыі, Вакха — у Рыме).

2. перан. Разгульнае, разбэшчанае баляванне. П’янкі, оргіі нібы знарок выдуманы, каб глушыць, таптаць тое прыгожае, што ёсць у душы. Навуменка.

[Грэч. órgia — тайныя абрады.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

О́ргія ’разгульнае, разбэшчанае баляванне’ (ТСБМ). Запазычана з рус. оргия, якое праз ням. Orgie (XVII ст.) з лац. orgia (Фасмер, 3, 149).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

о́ргия о́ргія, -гіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вакхана́лія, ‑і, ж.

1. У Старажытным Рыме — свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Разгульнае баляванне; оргія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вакхана́лія ’разгульнае баляванне, оргія’ (КТС). З рус. вакханалия (Крукоўскі, Уплыў, 76). Параўн. Рудніцкі, 1, 297.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)