о́рачы, ‑аў; адз. орач, ‑а, м.

Малаколькасная народнасць, якая жыве ў паўднёвай частцы Хабараўскага краю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́рач,

гл. орачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́рач

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́рач о́рачы
Р. о́рача о́рачаў
Д. о́рачу о́рачам
В. о́рача о́рачаў
Т. о́рачам о́рачамі
М. о́рачу о́рачах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

о́рочи мн., этн. о́рачы, -чаў;

о́роч ед. о́рач, -ча м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)