о́ракі, ‑аў; адз. брак, ‑а, м.

Малаколькасная народнасць, якая жыве на Сахаліне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́рак,

гл. оракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́рак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́рак о́ракі
Р. о́рака о́ракаў
Д. о́раку о́ракам
В. о́рака о́ракаў
Т. о́ракам о́ракамі
М. о́раку о́раках

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

о́роки мн., этн. о́ракі, -каў;

о́рок ед. о́рак, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)