опра́ва апра́ва, -вы ж.; (рама — ещё) ра́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Апра́ва ’рамка, аклад абраза; пераплёт кніжкі’. Рус. оправа ’рамка, аклад’, укр. оправа ’пераплёт; рамка, аклад’, польск. oprawa ’пераплёт, рамка’. Да апраўляць ’апрацоўваць, прыводзіць у адпаведны выгляд’, адкуль і ’ўстаўляць у аправу’. Значэнні ’рамка’ і ’аправа абраза’ адносна новыя з больш старога аправа ’рамка’. Ст.-бел. оправа ’паправа, наладка’ (магчыма, з чэшскай, сустракаецца ў Скарыны, хаця вядома і ў старапольскай); ’дакумент на права карыстання маёмасцю’ і ’маёмасць, запісаная на чыёсьці імя’ (Юрэвіч–Яновіч, Бел. мова, 97), звязана са старапольскім значэннем дзеяслова oprawić ’забяспечыць’, ст.-бел. оправити ’ўнагародзіць’ (Гарб.). Семантычны пераход у дзеяслове, магчыма, такі: ’паправіць, прывесці ў адпаведны выгляд, зрабіць аправу’ і ’паправіць (матэрыяльнае становішча), запісаць маёмасць, узнагародзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обде́лка

1. (обработка) выпрацо́ўка, -кі ж.;

2. (украшение, оправа) апра́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обкла́дка ж.

1. (действие) абклада́нне, -ння ср., абкла́дванне, -ння ср.;

2. (покрытие, оправа) абкла́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апра́ва ж.

1. опра́ва;

акуля́ры ў залато́й ~ве — очки́ в золото́й опра́ве;

2. обрамле́ние ср.;

во́зера ў зялёнай ~ве ле́суо́зеро в зелёном обрамле́нии ле́са;

3. церк. окла́д м.;

а. абраза́ — окла́д ико́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)