о́муль, -я, мн. -і, -яў, м.

Рыба з сямейства ласасёвых.

|| прым. амулёвы, -ая, -ае.

Амулёвая ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́муль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́муль о́мулі
Р. о́муля о́муляў
Д. о́мулю о́мулям
В. о́муля о́муляў
Т. о́мулем о́мулямі
М. о́мулі о́мулях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

о́муль м., зоол. о́муль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́муль зоол. о́муль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́муль, ‑я; Р мн. ‑яў; м.

Марская рыба сямейства ласосяў (водзіцца таксама ў возеры Байкал), якая па нераст выплывае ў рэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амулёвы гл. омуль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)