о́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Гаварыць, захоўваючы ў вымаўленні ненаціскное «о» пасля цвёрдых зычных: вода замест вада.

|| наз. о́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. о́каю о́каем
2-я ас. о́каеш о́каеце
3-я ас. о́кае о́каюць
Прошлы час
м. о́каў о́калі
ж. о́кала
н. о́кала
Загадны лад
2-я ас. о́кай о́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час о́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

о́каць несов., лингв. о́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Захоўваць у вымаўленні ненаціскное «о» пасля цвёрдых зычных; проціл. акаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́кать несов., лингв. о́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́канне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. окаць.

2. Спец. Захаванне ў вымаўленні ненаціскнога «о» пасля цвёрдых зычных; проціл. аканне. Оканне палескіх гаворак беларускай мовы. Паўночнарускае оканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)