ове́чка уменьш.-ласк. аве́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аве́чка, авеччы, авечны, авечнік, рус. овечка, укр. овечка да *ovik‑ikā < *ovikā; прасл. ovьca, ст.-інд. avikā́ да au̯is (літ. avis, ст.-грэч. ὀίς, лац. ovis); гл. Трубачоў, Происх., 69–70; Покарны, 784.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аве́чка ж.

1. овца́;

2. перен. ове́чка;

○ кара́кулевая а. — кара́кулевая овца́;

◊ аблу́дная (блу́дная) а. — заблу́дшая овца́;

прыкі́двацца ~кай — прики́дываться ове́чкой;

паршы́вая а. ўсю чараду́ псуе́ — посл. парши́вая овца́ всё ста́до по́ртит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)