обыва́тель

1. уст. (житель) жыха́р, -ра́ м.;

2. перен. абыва́цель, -ля м., мешчані́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абыва́цель ж. обыва́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абыва́цель (БРС) < рус. обыватель. Нядаўняе і эфемернае запазычанне (Мартынаў, SlW, 69). Польскі ўплыў выключаны па семантычных прычынах. Польск. obywatel ’грамадзянін’ дало ст.-бел. обыватель (XVI ст.) — Крыўчык, Межресп. конф., 14.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)