о́бод во́бад, -да м.; (решета) абе́чак, -чка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́бад (мн. абады́) м. о́бод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обо́дья мн. абады́, -до́ў;

о́бод ед. во́бад, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́бад, мн. л. абады (БРС, КТС, Яруш., Грыг., Бяльк.; КЭС, лаг.; Шат., Касп.). Рус. о́бод ’вобад’, обо́да ’кругавы шырокі рэмень конскай шляі па баках каня’, укр. о́бід ’вобад’, ст.-рус., ц.-слав. ободъ, серб.-харв. о̏бо̑д ’край’, славен. обо̑д ’вобад сіта’, польск. obód ’вобад’. Прасл. *obvodъ. З об‑ і вяду (Фасмер, 3, 104).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

продева́ть несов.

1. (нитку) праця́гваць, заця́гваць, прасо́ўваць;

продева́ть нитку в иго́лку заця́гваць (праця́гваць, прасо́ўваць) ні́тку ў іго́лку;

2. (просовывать) прасо́ўваць;

продева́ть ру́ку че́рез о́бод прасо́ўваць руку́ праз во́бад;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)