о́бморок м. непрыто́мнасць, -ці ж.;

па́дать в о́бморок млець (тра́ціць прыто́мнасць);

упа́сть в о́бморок самле́ць (абамле́ць, стра́ціць прыто́мнасць);

в глубо́ком о́бмороке у глыбо́кай непрыто́мнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знепрыто́мнець сов. потеря́ть созна́ние, впасть в о́бморок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абамле́ць сов.

1. упа́сть в о́бморок;

2. (оцепенеть) помертве́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обеспа́мятеть сов., разг.

1. (потерять память) абяспа́мяцець;

2. (впасть в обморок) стра́ціць прыто́мнасць, абамле́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інсцэні́раваць сов. и несов., прям., перен. инсцени́ровать;

і. рама́н — инсцени́ровать рома́н;

і. непрыто́мнасць — инсцени́ровать о́бморок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Змрок ’адсутнасць святла’. Укр. змрок, змрік ’прыцемак’, польск. zmrok ’час ад захаду сонца да ночы’, славац. zmrk ’змрок’; параўн. макед. дыял. смркне се ’змрачнець’, балг. смрачвам се ’цямнець’. Ц.-слав. съмръкати ’змрачнець’. Прасл. корань mork‑ (гл. марока) у значэнні ’цемната’ даваў дзеяслоў, які мог прыняць прэфікс sъ‑, з польск. запазычана бел. (і ўкр.) форма з ‑ро‑ (параўн. марока, рус. обморок з ‑оро‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

самле́ць сов.

1. потеря́ть созна́ние, упа́сть в о́бморок;

2. занеме́ть, замле́ть;

3. обесси́леть;

с. ад гарачыні́ — обесси́леть от жары́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непрыто́мнасць ж.

1. о́бморок м., беспа́мятство ср.; поте́ря созна́ния;

да ~ці — до поте́ри созна́ния;

2. исступле́ние ср., неи́стовство ср.;

1, 2 см. непрыто́мны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

млець несов.

1. млеть; слабе́ть;

ру́кі мле́юць — ру́ки мле́ют (слабе́ют);

2. цепене́ть, неме́ть;

3. теря́ть созна́ние, обмира́ть, па́дать в о́бморок;

4. перен. (от какого-л. чувства) млеть, замира́ть, цепене́ть;

5. кул. томи́ться;

душа́ мле́е — се́рдце замира́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́дать несов.

1. па́даць; (валиться) валі́цца; (откуда-л., с чего-л. — ещё) скіда́цца;

па́дать на́взничь па́даць дагары́;

забо́р па́дает плот ва́ліцца;

па́дать с ло́шади валі́цца (скіда́цца) з каня́;

2. (об осадках) ісці́; па́даць;

снег па́дает снег ідзе́ (па́дае);

3. (дохнуть — о скоте) до́хнуць, здыха́ць, падыха́ць, кале́ць, гі́нуць;

4. (выпадать) выпада́ць; выва́львацца;

во́лосы па́дают валасы́ выпада́юць;

зу́бы па́дают зу́бы выпада́юць (выва́льваюцца);

5. прям., перен. (на кого, что) па́даць; (ложиться) кла́сціся; (выпадать на чью-л. долю) выпада́ць, прыпада́ць;

тень па́дает на зе́млю цень па́дае (кладзе́цца) на зямлю́;

на него́ па́дает подозре́ние на яго́ па́дае падазрэ́нне;

все забо́ты па́дают на меня́ усе́ кло́паты кладу́цца на мяне́;

6. (ниспадать) спада́ць; (свешиваться) звіса́ць;

во́лосы её па́дали дли́нными ло́конами вдоль щёк валасы́ яе́ спада́лі (звіса́лі) до́ўгімі ку́дзерамі ўздоўж шчок;

7. (об ударении) лингв. па́даць;

ударе́ние па́дает на пе́рвый слог на́ціск па́дае на пе́ршы склад;

8. (спадать, понижаться, ослабевать) спада́ць, апада́ць; (понижаться) зніжа́цца;

температу́ра больно́го па́дает тэмперату́ра хво́рага спада́е (зніжа́ецца);

баро́метр па́дает баро́метр спада́е (зніжа́ецца);

у́ровень воды́ па́дает узро́вень вады́ спада́е (зніжа́ецца);

9. (приходить в упадок) занепада́ць, падупада́ць; (снижаться) зніжа́цца; (уменьшаться) змянша́цца;

влия́ние его́ па́дает уплы́ў яго́ зніжа́ецца (змянша́ецца);

10. (о звёздах) па́даць;

а́кции па́дают а́кцыі па́даюць (зніжа́юцца);

па́дать в но́ги (к нога́м, на коле́ни) па́даць у но́гі (на кале́ні);

па́дать в о́бморок млець (тра́ціць прыто́мнасць);

па́дать ду́хом па́даць ду́хам;

па́дать от уста́лости валі́цца ад сто́мы;

па́дать с ног валі́цца з ног.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)