во́бласць ж., в разн. знач. о́бласть;

паўно́чныя ~ці Еўро́пы — се́рные о́бласти Евро́пы;

Мі́нская в. — Ми́нская о́бласть;

прые́хаць з ~ці — прие́хать из о́бласти;

в. ве́чнай мерзлаты́ — о́бласть ве́чной мерзлоты́;

у ~ці сэ́рца — в о́бласти се́рдца;

дасле́даваць в. ране́ння — иссле́довать о́бласть ране́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

простре́л​I (острые боли в поясничной области) прастрэ́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

этногра́фия этнагра́фія, -фіі ж.;

этногра́фия кра́я, о́бласти этнагра́фія кра́я, во́бласці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экономи́ст

1. (специалист в области экономики) эканамі́ст, -та м.;

2. полит., ист. эканамі́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

служи́тель

1. уст. слу́жка, -кі м.;

2. (работник в какой-л. области) служы́цель, -ля м.;

служи́тель нау́ки служы́цель наву́кі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трасаві́ца ‘ліхаманка’ (Ласт.), ‘дрыжыкі’: усё цела яго дрыжэла ў дробнай трасавіцы (Ю. Віцьбіч), ст.-бел. тресавица, трясавица ‘тс’ (ГСБМ). Параўн. ст.-рус. трасавица ‘ліхаманка; трасца’: избави … трасавиче (берасц. грамата № 715; Залізняк, Исслед. в области балто-слав. духовной культуры. Заговор. M., 1993, 106), с.-балг. трѧсавица ‘тс’ (XIII ст.), макед. трасавица ‘тс’ (XIII ст.; МЈ, 15, 1–2, 97), ст.-слав. трѧсавица ‘тс’ (СССл.) пры старым польск. trzęsawica ‘дрыжыкі’, ‘няпэўнасць, хісткасць’. Да прасл. *tręsavъ, гл. трэсці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пя́ценка — памянш.-ласк. форма ад пя́тніца (гл.): пяценка святая (Нас.), ’багіня жыцця і смерці’, параўн.: “Пяценка–Пятніца была багіняй добрага… Устаноўшчыкі хрысціянства шмат уступілі на карысць Пяценцы. Яны падмянілі яе святой велікамучаніцай Параскай. Нібы Параска — гэта тая самая Пяценка” (Дзядзька Квас, Роздум на калёсах. Беласток, 1995, 167–168). Няясна, магчыма узыходзіць да ст.-слав. пѧтака ’імя каляндарнай святой’, што лічыцца калькай с.-грэч. παρασκενή, параўн. балг. Света Петка ’тс’, рус. Святая Параскева Пятница і пад. Магчыма, атаясамліванне паганскай багіні Мокашы з названай святой (ABSl, 22, 19; Успенскі, Филолог. разыскания в области слав. древностей. М., 1982, 136; Страхаў, Этимология–1997–1999, 160–162).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́ды I, -даў ед. нет

1. (наука) зна́ние ср.;

галіна́ ве́даў — о́бласть зна́ний;

2. (совокупность сведений, познаний в какой-л. области) зна́ния, позна́ния; све́дения;

вало́даць ве́дамі — облада́ть зна́ниями;

у яго́ вялі́кія в. ў медыцы́не — у него́ больши́е позна́ния в медици́не

ве́ды II (ед. ве́да ж.) лит. ве́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздзялі́ць сов., в разн. знач. раздели́ть; (на части — ещё) расчлени́ть;

харчы́ трэ́ба было́ р. на не́калькі дзён — продово́льствие ну́жно бы́ло раздели́ть на не́сколько дней;

рака́ ~лі́ла гэ́тыя во́бласці — река́ раздели́ла э́ти о́бласти;

р. тэкст на пара́графы — раздели́ть (расчлени́ть) текст на пара́графы;

р. з кім-не́будзь сваю́ ра́дасць — раздели́ть с ке́м-л. свою́ ра́дость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабо́тник

1. (тот, кто работает, трудится) рабо́тнік, -ка м., працаўні́к, -ка́ м.;

добросо́вестный рабо́тник сумле́нны рабо́тнік (працаўні́к);

2. (человек, занятый в определенной области деятельности) рабо́тнік, -ка м.;

рабо́тник печа́ти рабо́тнік дру́ку;

номенклату́рный рабо́тник наменклату́рны рабо́тнік;

3. (наёмный сельскохозяйственный рабочий) уст. батра́к, -ка́ м., па́рабак, -бка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)