обла́дить сов.

1. обл. (наладить) прыве́сці ў пара́дак;

2. (устроить) прост. ула́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обла́женный

1. прыве́дзены ў пара́дак;

2. ула́джаны; см. обла́дить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абла́дзіць сов., разг.

1. привести́ в поря́док; почини́ть; обла́дить;

а. стару́ю ха́ту — привести́ в поря́док (почини́ть, обла́дить) ста́рую избу́;

2. (выгодно устроить) обде́лать, обрабо́тать, обтя́пать; обла́дить;

ён ско́ра ~дзіў гэ́ту спра́ву — он бы́стро обде́лал (обрабо́тал, обтя́пал, обла́дил) это де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)