нітавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нітавы́ нітава́я нітаво́е нітавы́я
Р. нітаво́га нітаво́й
нітаво́е		 нітаво́га нітавы́х
Д. нітаво́му нітаво́й нітаво́му нітавы́м
В. нітавы́ (неадуш.) нітаву́ю нітаво́е нітавы́я (неадуш.)
Т. нітавы́м нітаво́й
нітаво́ю		 нітавы́м нітавы́мі
М. нітавы́м нітаво́й нітавы́м нітавы́х

Іншыя варыянты: ні́тавы.

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ні́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ні́тавы ні́тавая ні́тавае ні́тавыя
Р. ні́тавага ні́тавай
ні́тавае		 ні́тавага ні́тавых
Д. ні́таваму ні́тавай ні́таваму ні́тавым
В. ні́тавы (неадуш.)
ні́тавага (адуш.)		 ні́тавую ні́тавае ні́тавыя (неадуш.)
ні́тавых (адуш.)
Т. ні́тавым ні́тавай
ні́таваю		 ні́тавым ні́тавымі
М. ні́тавым ні́тавай ні́тавым ні́тавых

Іншыя варыянты: нітавы́.

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нітавы́ тех. болтово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нітавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да ніта ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніт¹, ніта, мн. ніты, -аў, м.

Металічны стрыжань, які мае на адным канцы галоўку, а на другім — разьбу, на якую накручваецца гайка; болт (спец., уст.).

|| прым. ні́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)