нізашто́
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| нізашто́ |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нізашто́, прысл.
1. Ні ў якім разе, ні пры якіх абставінах.
Н. не згаджуся.
2. Дарма, без прычыны.
Узвяла паклёп н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нізашто́ нареч. ни за что́, ни в ко́ем слу́чае;
н. не згаджу́ся — ни за что́ (ни в ко́ем слу́чае) не соглашу́сь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нізашто́, прысл.
1. Ні ў якім разе, ні пры якіх абставінах. [У хаце] было свежа і чыста, як у лесе пасля дажджу. «Цяпер хоць сам не заходзь, каб не набрудзіць, — падумаў Шурка. — Паслязаўтра мама вернецца з бальніцы, а тут поўны парадак.. Хаця, праўда, адзін я нізашто не ўправіўся б». Шыловіч.
2. Дарма, без прычыны. Стары кальнуў .. [Ганну] злым, вострым позіркам. Гора горам, а трэба ведаць, што гаворыш! Такое страхоцце нізашто ўзвяла. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нізаво́шта, прысл.
Тое, што і нізашто.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нізаво́шта нареч., см. нізашто́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нізаво́шта, прысл.
Тое, што і нізашто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нипочём
1. нареч., разг. нізашто́; (по дешёвке) за нішто́;
нипочём не допу́стим нізашто́ не дапу́сцім;
прода́л нипочём прада́ў за нішто́;
2. в знач. сказ. хоць бы што; (не затруднительно) не ця́жка; (безразлично) усё ро́ўна;
ему́ всё нипочём яму́ ўсё хоць бы што;
ему́ нипочём солга́ть яму не ця́жка салга́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
няве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.
Наносячы фізічныя пашкоджанні, калечыць каго‑н. [Бярозка] усё больш і больш нагінала галаву, каб аслабіць вяроўку.. Тады збянтэжаны кат загадаў памочнікам, таптаць і нявечыць паланянку. Хадкевіч. Мірановіч нізашто не згаджаўся рэзаць шчаку, не хацеў яшчэ больш нявечыць твар. Марціновіч. // Ламаць, псаваць што‑н. Вецер бязлітасна .. зрывае дах з хат казацкіх, нявечыць, кідае вобзем ды так, што і рады няма як даць... Барашка. // перан. Рабіць дрэнны ўплыў на каго‑н.; псаваць. Нявечыць душу дзіцяці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)