няўзо́ркі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
няўзо́ркі |
няўзо́ркая |
няўзо́ркае |
няўзо́ркія |
| Р. |
няўзо́ркага |
няўзо́ркай
няўзо́ркае |
няўзо́ркага |
няўзо́ркіх |
| Д. |
няўзо́ркаму |
няўзо́ркай |
няўзо́ркаму |
няўзо́ркім |
| В. |
няўзо́ркі (неадуш.)
няўзо́ркага (адуш.) |
няўзо́ркую |
няўзо́ркае |
няўзо́ркія (неадуш.)
няўзо́ркіх (адуш.) |
| Т. |
няўзо́ркім |
няўзо́ркай
няўзо́ркаю |
няўзо́ркім |
няўзо́ркімі |
| М. |
няўзо́ркім |
няўзо́ркай |
няўзо́ркім |
няўзо́ркіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Няўзо́ра (неўзора) ’нелюдзь’, неўзбрысты ’нелюдзімы’ (Ян.), няўзоркі (невзоркій) ’які мае суровы погляд; слепаваты; неадукаваны’, няўзорысты (невзористый) ’змрочны; непрыгожы’, няўзорыца (невзорица) ’чалавек з непрыемным поглядам’ (Нас.). Да ўзірацца, збрыць (гл.), параўн. неўзгляд ’пануры чалавек, які не глядзіць у вочы’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)