нячу́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нячу́ты нячу́тая нячу́тае нячу́тыя
Р. нячу́тага нячу́тай
нячу́тае		 нячу́тага нячу́тых
Д. нячу́таму нячу́тай нячу́таму нячу́тым
В. нячу́ты (неадуш.)
нячу́тага (адуш.)		 нячу́тую нячу́тае нячу́тыя (неадуш.)
нячу́тых (адуш.)
Т. нячу́тым нячу́тай
нячу́таю		 нячу́тым нячу́тымі
М. нячу́тым нячу́тай нячу́тым нячу́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нячу́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нячу́ты нячу́тая нячу́тае нячу́тыя
Р. нячу́тага нячу́тай
нячу́тае		 нячу́тага нячу́тых
Д. нячу́таму нячу́тай нячу́таму нячу́тым
В. нячу́ты (неадуш.)
нячу́тага (адуш.)		 нячу́тую нячу́тае нячу́тыя (неадуш.)
нячу́тых (адуш.)
Т. нячу́тым нячу́тай
нячу́таю		 нячу́тым нячу́тымі
М. нячу́тым нячу́тай нячу́тым нячу́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паэ́ма, ‑ы, ж.

1. Вялікі вершаваны твор з апавядальным або лірычным сюжэтам. Лірычная паэма. □ У першапачатковы варыянт паэмы «Сцяг брыгады» была ўключана невялікая песня-легенда пра музыку-цымбаліста. Гіст. бел. сав. літ.

2. перан. Пра што‑н. прыгожае, велічнае, незвычайнае. Нашы дні — паэмы-былі, Сказ нідзе нячуты. Колас. Сама ты, радзіма, жывая паэма. Глебка.

3. Музычны твор свабоднай формы з лірычным зместам. У канцэртах аркестра гучалі ўсе сімфоніі Чайкоўскага, яго ўверцюры, паэмы. «Беларусь».

[Грэч. póiēma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)