нячу́тна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
нячу́тна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нячу́тна нареч. неслы́шно;

н. падысці́ да дзвярэ́й — неслы́шно подойти́ к две́ри

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кажа́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Лятучая мыш.

Нячутна носяцца кажаны.

|| прым. кажа́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неслы́шно нареч. нячу́тна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нетапы́р, ‑а, м.

Адзін з відаў кажаноў. На гарышчы гучна крычалі совы і пішчалі, нячутна лятаючы, нетапыры. Буйло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нараспа́шку, прысл.

Тое, што і наросхрыст. Бачыць .. [Маша]: чалавек ідзе па полі. Шынель яго расперазаны, нараспашку. Мележ. Нячутна падышла жанчына ў лінялай жакетцы нараспашку. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́псавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рыпеў. Рыпсавая вытворчасць. // Зроблены з рыпеў. Нячутна падышла жанчына ў лінялай жакетцы нараспашку і рыпсавым сарафане. Кулакоўскі. // Абцягнуты, абабіты рыпсам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліня́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў першапачатковую афарбоўку, стаў няяркім; выцвілы. Нячутна падышла жанчына ў лінялай жакетцы нараспашку. Кулакоўскі.

2. Які скінуў, змяніў сваё верхняе покрыва, вылінялы (пра жывёл і птушак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натрэнірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад натрэніраваць.

2. у знач. прым. Які атрымаў добрую трэніроўку; вопытны, умелы. Натрэніраваны спартсмен. □ Першы ішоў ляснік. За ім лёгкім крокам натрэніраванага хадака нячутна ступаў незнаёмец. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ждаць, жду, жджэш, жджэ; жджом, жджаце; заг. жджы; незак., каго-чаго і дап.

Тое, што і чакаць. Жджэ кабетка: хоча бачыць Сына дарагога. Колас. [Гарлахвацкі:] А старасць не жджэ. Яна, подлая, памаленьку, нячутна падкрадваецца. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)