няча́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няча́сты няча́стая няча́стае няча́стыя
Р. няча́стага няча́стай
няча́стае		 няча́стага няча́стых
Д. няча́стаму няча́стай няча́стаму няча́стым
В. няча́сты (неадуш.)
няча́стага (адуш.)		 няча́стую няча́стае няча́стыя (неадуш.)
няча́стых (адуш.)
Т. няча́стым няча́стай
няча́стаю		 няча́стым няча́стымі
М. няча́стым няча́стай няча́стым няча́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няча́сты неча́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няча́сты, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца, здараецца, паўтараецца і пад. не вельмі часта; рэдкі. У тайзе мароз шчапаў дрэвы, ноч далёка і доўга раскідвала гучнае рэха, і Цаліна, якая ўжо засынала, пачула гэтыя нячастыя марозныя гукі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неча́стый няча́сты, рэ́дкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жадзён ’які церпіць нястачу ў самым неабходным’ (ТСБМ), жа́дны ’прагны, скупы’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. жа́дный, польск. уст. żądny ’прагны’, чэш. уст. žadný ’жадаючы’, в.-луж. žadny ’прагны; нячасты’, н.-луж. žadny, žedny ’пажадлівы, агідны; нячасты’, балг. жа̀ден, жѐден, макед. жеден, серб.-харв. же́дан, славен. žéjen ’прагны’. Як і жадаць (гл.), да прасл. *žęd‑; прыметнік утвораны з суфіксам *‑ьn‑ ад бессуфіксальнага імя *zędъ. Шанскі, 1, Ж, 273; Шанскі, ЭИРЯ, 3, 67; Пятлёва, Этимология, 1970, 213.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непло́тный

1. (неплотно прилегающий) няшчы́льны;

2. (непрочный, некрепкий) нямо́цны; нято́ўсты, недзябёлы, негрубы́; (не густой) няча́сты, негусты́; (не твёрдый, не тугой) няцвёрды, нетугі́; см. пло́тный​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)