няхо́дкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няхо́дкі няхо́дкая няхо́дкае няхо́дкія
Р. няхо́дкага няхо́дкай
няхо́дкае		 няхо́дкага няхо́дкіх
Д. няхо́дкаму няхо́дкай няхо́дкаму няхо́дкім
В. няхо́дкі (неадуш.)
няхо́дкага (адуш.)		 няхо́дкую няхо́дкае няхо́дкія (неадуш.)
няхо́дкіх (адуш.)
Т. няхо́дкім няхо́дкай
няхо́дкаю		 няхо́дкім няхо́дкімі
М. няхо́дкім няхо́дкай няхо́дкім няхо́дкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няхо́дкі неходово́й;

н. тава́р — неходово́й това́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няхо́дкі, ‑ая, ‑ае.

Які не мае попыту (пра тавар). [Загадчык:] — Талент прадаўца ў тым і заключаецца, каб умела і хутка збыць ходкі і няходкі тавар. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́лежы, -аў.

1. Месца залягання карысных выкапняў (спец.).

З. медзі.

2. Няходкі, заляжалы тавар.

На складах з. тавараў.

|| прым. за́лежны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́леж, ‑у, м.

1. Цалінная або ворная зямля, якая даўно не апрацоўвалася; аблога. Узараць залеж.

2. звычайна мн. (за́лежы, ‑аў). Месца залягання карысных выкапняў. Залежы каменнага вугалю. Залежы торфу. Залежы медзі.

3. звычайна мн. (за́лежы, ‑аў). Няходкі, заляжалы тавар. Залежы тавараў на складах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)