нямо́цны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нямо́цны нямо́цная нямо́цнае нямо́цныя
Р. нямо́цнага нямо́цнай
нямо́цнае		 нямо́цнага нямо́цных
Д. нямо́цнаму нямо́цнай нямо́цнаму нямо́цным
В. нямо́цны (неадуш.)
нямо́цнага (адуш.)		 нямо́цную нямо́цнае нямо́цныя (неадуш.)
нямо́цных (адуш.)
Т. нямо́цным нямо́цнай
нямо́цнаю		 нямо́цным нямо́цнымі
М. нямо́цным нямо́цнай нямо́цным нямо́цных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нямо́цны

1. некре́пкий, непро́чный;

2. (невыносливый) неси́льный, некре́пкий;

3. (тихий, слабо звучащий) неси́льный, негро́мкий;

4. (слабой концентрации) некре́пкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нямо́цны, ‑ая, ‑ае.

1. Які лёгка разбіць, зламаць, парваць і пад.; нетрывалы. Каса ў шыйцы хруснула і засталася ў купіне. — Га... нямоцная, — сказаў Пошта. Крапіва.

2. перан. Які лёгка парушаецца; няўстойлівы, ненадзейны. Нямоцны шлюб. □ Нават у пагодныя дні рэдкія газеты ці лісты ад сыноў і братоў дабіраліся.. [на востраў] у паляшуцкай торбе нялёгка,.. але і гэтая нямоцная сувязь з зямлёю пры кожным зацяжным дажджы лёгка рвалася. Мележ.

3. Які мае невялікую фізічную сілу; слабы здароўем (пра чалавека). Нямоцны чалавек.

4. Які не вызначаецца вялікай сілай; даволі слабы. Нямоцны мароз. // Які дрэнна чуваць; ціхі. Голас, [пастуха] пасля сну быў нямоцны, высільвацца яму не хацелася. Мележ. Свіст быў тоненькі, нямоцны, быццам высвіствала нейкая маленькая птушачка. Даніленка.

5. Слабай канцэнтрацыі, ненасычаны. Нямоцны чай. // Які слаба дзейнічае. Нямоцны тытунь.

6. Неглыбокі. Лена спала нямоцным хваравітым сном і не прачнулася ад лёгкага стуку, а блізкае ўздыханне гаспадыні адразу разбудзіла яе. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смяшо́к, -шку́, м. (разм.).

Кароткі, нямоцны смех.

С. прабег па аўдыторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непро́чный нетрыва́лы; (некрепкий) нямо́цны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

некре́пкий нямо́цны; (несильный) няду́жы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

негро́мкий нягу́чны, нямо́цны; (тихий) ці́хі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недолгове́чный недаўгаве́чны; (недолговременный) нядоўгачасо́вы; (непрочный) нямо́цны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэкаста́ў, ‑ставу, м.

Час замярзання рэк. // Першы нямоцны лёд на рацэ. Рэкастаў на Свіслачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненадёжный

1. ненадзе́йны; няпэ́ўны;

2. (непрочный) ненадзе́йны, нямо́цны, нетрыва́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)