няма́заны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няма́заны няма́заная няма́занае няма́заныя
Р. няма́занага няма́занай
няма́занае		 няма́занага няма́заных
Д. няма́занаму няма́занай няма́занаму няма́заным
В. няма́заны (неадуш.)
няма́занага (адуш.)		 няма́заную няма́занае няма́заныя (неадуш.)
няма́заных (адуш.)
Т. няма́заным няма́занай
няма́занаю		 няма́заным няма́занымі
М. няма́заным няма́занай няма́заным няма́заных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няма́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няма́заны няма́заная няма́занае няма́заныя
Р. няма́занага няма́занай
няма́занае		 няма́занага няма́заных
Д. няма́занаму няма́занай няма́занаму няма́заным
В. няма́заны (неадуш.)
няма́занага (адуш.)		 няма́заную няма́занае няма́заныя (неадуш.)
няма́заных (адуш.)
Т. няма́заным няма́занай
няма́занаю		 няма́заным няма́занымі
М. няма́заным няма́занай няма́заным няма́заных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няма́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няма́заны няма́заная няма́занае няма́заныя
Р. няма́занага няма́занай
няма́занае		 няма́занага няма́заных
Д. няма́занаму няма́занай няма́занаму няма́заным
В. няма́заны (неадуш.)
няма́занага (адуш.)		 няма́заную няма́занае няма́заныя (неадуш.)
няма́заных (адуш.)
Т. няма́заным няма́занай
няма́занаю		 няма́заным няма́занымі
М. няма́заным няма́занай няма́заным няма́заных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няма́заны нема́заный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няма́заны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не мазалі, не змазвалі. Нямазаныя колы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нема́занный няма́заны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыпе́ць, ‑піць; незак.

Утвараць рып, скрыпець. Падлога рыпіць. Боты рыпяць. □ Цягнік грукаў, рыпеў і калываўся, як стары нямазаны воз, спыняўся на кожным паўстанку. Грахоўскі. Рыпіць пад нагамі снег, прыемна пашчыпвае шчокі лёгкі мароз, а ты ідзеш і думаеш... Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)