нядру́жны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нядру́жны |
нядру́жная |
нядру́жнае |
нядру́жныя |
| Р. |
нядру́жнага |
нядру́жнай
нядру́жнае |
нядру́жнага |
нядру́жных |
| Д. |
нядру́жнаму |
нядру́жнай |
нядру́жнаму |
нядру́жным |
| В. |
нядру́жны (неадуш.)
нядру́жнага (адуш.) |
нядру́жную |
нядру́жнае |
нядру́жныя (неадуш.)
нядру́жных (адуш.) |
| Т. |
нядру́жным |
нядру́жнай
нядру́жнаю |
нядру́жным |
нядру́жнымі |
| М. |
нядру́жным |
нядру́жнай |
нядру́жным |
нядру́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нядру́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Не звязаны дружбай, узаемнай згодай.
2. Які адбываецца не ў адзін час, нязладжана. Пачуліся адзін за адным стрэлы зенітных гармат. Яны былі нядружныя. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
віта́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вітаць, вітацца.
2. Прывітанне. — Добры дзень, — кінуў я сваё вітанне. — Добры дзень, — пачуў нядружны адказ. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)