нягі́бкі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нягі́бкі |
нягі́бкая |
нягі́бкае |
нягі́бкія |
| Р. |
нягі́бкага |
нягі́бкай
нягі́бкае |
нягі́бкага |
нягі́бкіх |
| Д. |
нягі́бкаму |
нягі́бкай |
нягі́бкаму |
нягі́бкім |
| В. |
нягі́бкі (неадуш.)
нягі́бкага (адуш.) |
нягі́бкую |
нягі́бкае |
нягі́бкія (неадуш.)
нягі́бкіх (адуш.) |
| Т. |
нягі́бкім |
нягі́бкай
нягі́бкаю |
нягі́бкім |
нягі́бкімі |
| М. |
нягі́бкім |
нягі́бкай |
нягі́бкім |
нягі́бкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нягі́бкі прям., перен. неги́бкий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нягі́бкі, ‑ая, ‑ае.
1. Няздольны лёгка гнуцца, згінацца; пруткі. Нягібкі дрот. Нягібкае вецце. // перан. Бедны на адценні, невыразны (пра голас, мову і пад.).
2. перан. Які няўмела, марудна рэагуе на пэўныя абставіны, умовы. Нягібкі розум. Нягібкая палітыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неги́бкий прям., перен. нягі́бкі, нягну́ткі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)