нягну́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нягну́ткі нягну́ткая нягну́ткае нягну́ткія
Р. нягну́ткага нягну́ткай
нягну́ткае		 нягну́ткага нягну́ткіх
Д. нягну́ткаму нягну́ткай нягну́ткаму нягну́ткім
В. нягну́ткі (неадуш.)
нягну́ткага (адуш.)		 нягну́ткую нягну́ткае нягну́ткія (неадуш.)
нягну́ткіх (адуш.)
Т. нягну́ткім нягну́ткай
нягну́ткаю		 нягну́ткім нягну́ткімі
М. нягну́ткім нягну́ткай нягну́ткім нягну́ткіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нягну́ткі прям., перен. неги́бкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нягну́ткі, ‑ая, ‑ае.

Які не можа згінацца, гнуцца. На кароткіх прывалах [салдаты] падалі ў снег, скручвалі нягнуткімі пальцамі цыгаркі. Марціновіч. Нават дзядзька Каленік з маўклівым Фрэдам знялі чорныя, нягнуткія, быццам бляшаныя, фартухі і дапамагалі збіраць сцены дома. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубяны́, -а́я, -о́е.

Цвёрды, нягнуткі.

Дубяная скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

негну́щийся прил. нягну́ткі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неги́бкий прям., перен. нягі́бкі, нягну́ткі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каля́ны, -ая, -ае.

1. Цвёрды, грубы навобмацак; нягнуткі.

Каляная тканіна.

2. перан. Жорсткі, калючы.

Каляныя крупінкі снегу.

|| наз. каля́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лубяны́, -а́я, -о́е.

1. гл. луб.

2. Цвёрды, нягнуткі, каляны на вобмацак.

Лубяная тканіна.

3. Пра расліны, якія маюць валакністую тканку, луб (у 2 і 3 знач.).

Лубяныя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дубяны́, ‑ая, ‑ое.

Цвёрды, нягнуткі. Дубяная скура. □ І ўсё цела — не яго. Яно пруткае, дубяное. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залубяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зацвярдзелы, нягнуткі, каляны. [Маша] развязала хустку, на якой блішчалі сняжынкі, скінула залубянелую ватоўку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)