няве́сцін

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няве́сцін няве́сціна няве́сціна няве́сціны
Р. няве́сцінага няве́сцінай
няве́сцінае		 няве́сцінага няве́сціных
Д. няве́сцінаму няве́сцінай няве́сцінаму няве́сціным
В. няве́сцін (неадуш.)
няве́сцінага (адуш.)		 няве́сціну няве́сціна няве́сціны (неадуш.)
няве́сціных (адуш.)
Т. няве́сціным няве́сцінай
няве́сцінаю		 няве́сціным няве́сцінымі
М. няве́сціным няве́сцінай няве́сціным няве́сціных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няве́сцін неве́стин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няве́сцін, ‑а.

Які належыць нявесце. Нявесціны ўборы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)