нябры́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нябры́ты нябры́тая нябры́тае нябры́тыя
Р. нябры́тага нябры́тай
нябры́тае		 нябры́тага нябры́тых
Д. нябры́таму нябры́тай нябры́таму нябры́тым
В. нябры́ты (неадуш.)
нябры́тага (адуш.)		 нябры́тую нябры́тае нябры́тыя (неадуш.)
нябры́тых (адуш.)
Т. нябры́тым нябры́тай
нябры́таю		 нябры́тым нябры́тымі
М. нябры́тым нябры́тай нябры́тым нябры́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нябры́ты небри́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нябры́ты, ‑ая, ‑ае.

Які не пабрыўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небри́тый няго́лены, нябры́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няго́лены, ‑ая, ‑ае.

Які не пагаліўся; нябрыты. Чалавек быў няголены, і гэта надавала яму пажылы выгляд, насуперак маладому позірку вачэй. Мележ. // Які даўно не галілі. [Максім] пастарэў гадоў на дваццаць. Вочы запалі і зрабіліся нерухомымі. Няголены твар так схуднеў, што выпіналі косці. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)