нябе́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нябе́сны нябе́сная нябе́снае нябе́сныя
Р. нябе́снага нябе́снай
нябе́снае		 нябе́снага нябе́сных
Д. нябе́снаму нябе́снай нябе́снаму нябе́сным
В. нябе́сны (неадуш.)
нябе́снага (адуш.)		 нябе́сную нябе́снае нябе́сныя (неадуш.)
нябе́сных (адуш.)
Т. нябе́сным нябе́снай
нябе́снаю		 нябе́сным нябе́снымі
М. нябе́сным нябе́снай нябе́сным нябе́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зяме́льна-нябе́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зяме́льна-нябе́сны зяме́льна-нябе́сная зяме́льна-нябе́снае зяме́льна-нябе́сныя
Р. зяме́льна-нябе́снага зяме́льна-нябе́снай
зяме́льна-нябе́снае		 зяме́льна-нябе́снага зяме́льна-нябе́сных
Д. зяме́льна-нябе́снаму зяме́льна-нябе́снай зяме́льна-нябе́снаму зяме́льна-нябе́сным
В. зяме́льна-нябе́сны (неадуш.)
зяме́льна-нябе́снага (адуш.)		 зяме́льна-нябе́сную зяме́льна-нябе́снае зяме́льна-нябе́сныя (неадуш.)
зяме́льна-нябе́сных (адуш.)
Т. зяме́льна-нябе́сным зяме́льна-нябе́снай
зяме́льна-нябе́снаю		 зяме́льна-нябе́сным зяме́льна-нябе́снымі
М. зяме́льна-нябе́сным зяме́льна-нябе́снай зяме́льна-нябе́сным зяме́льна-нябе́сных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

астрало́гія, -і, ж.

Дысцыпліна, заснаваная на прадказальніцкіх практыках, традыцыях і вераваннях, якія пастуліруюць уздзеянне нябесных цел на зямны свет і чалавека (на яго тэмперамент, характар, учынкі і будучыню) і магчымасць прадказання будучага паводле размяшчэння нябесных цел.

|| прым. астралагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астраля́бія, -і, мн. -і, -бій, ж.

Астранамічны і геадэзічны вугламерны інструмент, які выкарыстоўваўся раней для вызначэння становішча нябесных цел, пры здымцы планаў мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астрано́мія, -і, ж.

Навука аб нябесных целах, іх сістэмах, паходжанні, будове, законах руху, хімічным саставе.

|| прым. астранамі́чны, -ая, -ае.

Астранамічная лічба (перан.: надзвычай вялікая).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схіле́нне, -я, н.

1. гл. схіліць.

2. У астраноміі — адна з нябесных каардынат.

○

Магнітнае схіленне (спец.) — вугал паміж магнітным і геаграфічным мерыдыянамі ў пэўным пункце зямной паверхні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астрало́гія, ‑і, ж.

Ілжывае вучэнне аб уплыве нябесных свяціл на зямныя падзеі і жыццё людзей (як і ў старажытнасць займаецца прадказаннем будучага па размяшчэнні нябесных свяціл).

[Грэч. astron — зорка і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астро́граф, ‑а, м.

Астранамічны прыбор для фатаграфавання нябесных аб’ектаў.

[Ад грэч. astron — зорка і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астраме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел астраноміі, які займаецца вызначэннем бачнага месцазнаходжання нябесных цел і вымярэннем часу.

[Ад грэч. astron — зорка і metreo — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касмаго́нія, ‑і, ж.

Галіна навукі, у якой вывучаецца паходжанне, развіццё нябесных цел і іх сістэм.

[Ад грэч. kosmogonía — паходжанне свету.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)