нэ́пман, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Прыватны прадпрыемец перыяду нэпа; гандляр.

|| прым. нэ́пманскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нэ́пман

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нэ́пман нэ́пманы
Р. нэ́пмана нэ́пманаў
Д. нэ́пману нэ́пманам
В. нэ́пмана нэ́пманаў
Т. нэ́пманам нэ́пманамі
М. нэ́пмане нэ́пманах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нэ́пман м., ист. нэ́пман

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нэ́пман ист. нэ́пман, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нэ́пман, ‑а, м.

Разм. Гандляр, прадпрыемец першага перыяду нэпа. Мы прайшлі гэты шлях.. Прайшлі яго, скідваючы з дарогі ўсіх і ўсякіх ворагаў: кулакоў, нэпманаў.. і ўсіх падонкаў класавага ворага. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нэ́пманка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да нэпман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)