нэ́маць
‘нэмаць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нэ́маю |
нэ́маем |
| 2-я ас. |
нэ́маеш |
нэ́маеце |
| 3-я ас. |
нэ́мае |
нэ́маюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нэ́маў |
нэ́малі |
| ж. |
нэ́мала |
| н. |
нэ́мала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
нэ́май |
нэ́майце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
нэ́маючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Нэ́маць ’красці, паціху браць’, намнуць ’украсці, паціху ўзяць’ (Нас.). Паводле Насовіча, запазычана з ням. nehmen ’браць’, згодна з пазнейшым удакладненнем Карскага, праз яўр. (ідыш). Відаць, сюды ж гродз. Умнуць ’прапасці’ (Сцяшк. Сл.), праз стадыю намнуты (намнутый) ’украдзены’ (Нас.), г. зн. ’прапаўшы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)