нута́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. нута́цыя
Р. нута́цыі
Д. нута́цыі
В. нута́цыю
Т. нута́цыяй
нута́цыяю
М. нута́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нута́цыя ж., астр., бот. нута́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нута́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адна з форм хістання па восі цела, якое верціцца. Нутацыя артылерыйскага снарада.

[Лац. nutatio — хістанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нута́ция астр., бот. нута́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)