нукло́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нукло́н |
нукло́ны |
| Р. |
нукло́на |
нукло́наў |
| Д. |
нукло́ну |
нукло́нам |
| В. |
нукло́н |
нукло́ны |
| Т. |
нукло́нам |
нукло́намі |
| М. |
нукло́не |
нукло́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нукло́н физ. нукло́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нукло́н, ‑а, м.
Агульная назва часцінак атамнага ядра (пратона і нейтрона).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)