нуклеі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. нуклеі́н
Р. нуклеі́ну
Д. нуклеі́ну
В. нуклеі́н
Т. нуклеі́нам
М. нуклеі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нуклеі́н, -ну м. нуклеи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нуклеі́н, ‑у, м.

Арганічнае рэчыва, багатае фосфарам; змяшчаецца ў клетачных ядрах.

[Лац. nucleus — ядро (плода).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нуклеи́н хим. нуклеі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)