нубі́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нубі́йка нубі́йкі
Р. нубі́йкі нубі́ек
Д. нубі́йцы нубі́йкам
В. нубі́йку нубі́ек
Т. нубі́йкай
нубі́йкаю		 нубі́йкамі
М. нубі́йцы нубі́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нубі́йка,

гл. нубійды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нуби́йка нубі́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нубі́йцы, ‑аў; адз. нубіец, ‑бійца, м.; нубійка, ‑і, ДМ ‑бійцы, мн. нубійкі, ‑біек; ж.

Народнасць, якая жыве ў Афрыцы паміж першым і шостым дарогамі Ніла, у межах паўднёвай і паўночнай часткі Усходняга Судана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)