но́рдавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. но́рдавы но́рдавая но́рдавае но́рдавыя
Р. но́рдавага но́рдавай
но́рдавае		 но́рдавага но́рдавых
Д. но́рдаваму но́рдавай но́рдаваму но́рдавым
В. но́рдавы (неадуш.)
но́рдавага (адуш.)		 но́рдавую но́рдавае но́рдавыя (неадуш.)
но́рдавых (адуш.)
Т. но́рдавым но́рдавай
но́рдаваю		 но́рдавым но́рдавымі
М. но́рдавым но́рдавай но́рдавым но́рдавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

но́рдавы мор. но́рдовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́рдавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да норду; паўночны. Нордавы вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

норд, -у, М но́рдзе, м. (спец.).

Поўнач, паўночны напрамак, а таксама паўночны вецер.

Н.-вест. (паўночны захад, паўночна-заходні вецер). Н.-ост (паўночны ўсход, паўночна-ўсходні вецер).

|| прым. но́рдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

но́рдовый мор. но́рдавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)