нон-фі́кшн
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны
|
адз. |
| Н. |
нон-фі́кшн |
| Р. |
нон-фі́кшн |
| Д. |
нон-фі́кшн |
| В. |
нон-фі́кшн |
| Т. |
нон-фі́кшн |
| М. |
нон-фі́кшн |
Крыніцы:
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нон-сто́п
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| нон-сто́п |
- |
- |
Крыніцы:
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
но́н-стоп
прыметнік, нескланяльны
Крыніцы:
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
но́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
но́на |
но́ны |
| Р. |
но́ны |
но́н |
| Д. |
но́не |
но́нам |
| В. |
но́ну |
но́ны |
| Т. |
но́най
но́наю |
но́намі |
| М. |
но́не |
но́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
персо́на ж. персо́на;
○ персо́на гра́та — персо́на гра́та;
персо́на нон гра́та — персо́на нон гра́та;
◊ ула́снай ~най — шутл., ирон. со́бственной персо́ной
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
персо́на персо́на, -ны ж., асо́ба, -бы ж.;
◊
со́бственной персо́ной ула́снай пе́рсонай (асо́бай);
персо́на гра́та персо́на гра́та;
персо́на нон гра́та персо́на нон гра́та.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
персо́на, ‑ы, ж.
1. з азначэннем. Кніжн. і іран. Асоба, чалавек. На сцяне вісеў партрэт міністра шляхоў зносін, але Блок, здавалася, касаваў яго сваёю персонаю. Колас. // Важная, значная асоба. Расказваюць, аднаго разу па чыгунцы праз горад праязджала нейкая вельмі важная персона. Айзік ніяк не мог прабіцца ў вагон, сфатаграфаваць яе. Сабаленка. Не ляжыць да яго, пэўна, сэрца яе. Але ж бацька хлапца не малая персона. І дзяўчына надзею хлапцу падае. Вялюгін.
2. Чалавек, асоба (за сталом). Накрыць стол на пяць персон.
•••
Персона грата (лац. persona grata — пажаданая асоба) — а) дыпламат, кандыдатура якога на дыпламатычны пост адобрана ўрадам той краіны, куды ён накіраваны; б) (уст. і іран.) пра чалавека, які карыстаецца асобымі прывілеямі, прыхільнасцю з боку высокапастаўленай асобы.
Персона нон грата (лац. persona non grata) — дыпламатычны прадстаўнік, які не карыстаецца давер’ем з боку ўрада дзяржавы, куды ён назначаецца.
Уласнай персонай (жарт.) — сам, асабіста. — Вось ён, уласнай персонай, — пачуўся ў гэты час з парога мужчынскі голас. Васілевіч. [Камендант] часам сам, мінаючы кур’ера, прыносіць ёй паперы, уласнай персонай заходзіць да яе. Лынькоў.
[Лац. persona.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)