несур’ё́зна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
несур’ё́зна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

несур’ёзна нареч. несерьёзно; см. несур’ёзны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

несерьёзно нареч. несур’ёзна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

несоли́дно нареч. несур’ёзна, няста́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скамаро́шнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Паводзіць сябе несур’ёзна, як скамарох; крыўляцца.

|| наз. скамаро́шнічанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ребя́чливо нареч. несур’ёзна, па-дзіця́чаму;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяці́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; незак. (разм.).

Паводзіць сябе несур’ёзна, па-дзіцячаму (аб дарослых).

Дваццаць гадоў мае, а ўсё дзяцініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зблазнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак.

Сказаць або зрабіць што‑н. несур’ёзна, безразважна, па-блазенску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свісту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто любіць свістаць.

2. перан. Чалавек, які многа гаворыць, а робіць мала, які несур’ёзна адносіцца да справы; балбатун.

|| ж. свісту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыду́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Дурэць, весці сябе несур’ёзна.

2. Прыкідвацца дурнем, прыдуркам; прытварацца. [Хмара:] — Слухай, Крамнёў, ты гэта сур’ёзна ці прыдурваешся? Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)