несубо́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. несубо́жны несубо́жная несубо́жнае несубо́жныя
Р. несубо́жнага несубо́жнай
несубо́жнае		 несубо́жнага несубо́жных
Д. несубо́жнаму несубо́жнай несубо́жнаму несубо́жным
В. несубо́жны (неадуш.)
несубо́жнага (адуш.)		 несубо́жную несубо́жнае несубо́жныя (неадуш.)
несубо́жных (адуш.)
Т. несубо́жным несубо́жнай
несубо́жнаю		 несубо́жным несубо́жнымі
М. несубо́жным несубо́жнай несубо́жным несубо́жных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Несубо́жны (несубо́жный) ’бязбожны; празмерна вялікі’ (Нас.). Да бог, гл. субо́жны ’маючы бога ў сэрцы’; значэнне ’завялікі, празмерны’ ва ўтварэннях з адмоўем тыпу несхадзімы, несусветны і пад. развілося на базе значэння ’незвычайны, які выходзіць за межы вядомага, агульнапрынятага і г. д.’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)