несканчо́ны, -ая, -ае.

Надзвычай доўгі; працяглы, бясконцы.

Несканчоныя спрэчкі.

|| наз. несканчо́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несканчо́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. несканчо́ны несканчо́ная несканчо́нае несканчо́ныя
Р. несканчо́нага несканчо́най
несканчо́нае		 несканчо́нага несканчо́ных
Д. несканчо́наму несканчо́най несканчо́наму несканчо́ным
В. несканчо́ны (неадуш.)
несканчо́нага (адуш.)		 несканчо́ную несканчо́нае несканчо́ныя (неадуш.)
несканчо́ных (адуш.)
Т. несканчо́ным несканчо́най
несканчо́наю		 несканчо́ным несканчо́нымі
М. несканчо́ным несканчо́най несканчо́ным несканчо́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

несканчо́ны несконча́емый, бесконе́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

несканчо́ны, ‑ая, ‑ае.

Надзвычай доўгі; працяглы, бясконцы. Несканчонымі калонамі ішлі на фронт рэзервісты, добраахвотнікі. Мыслівец. За годам год — стагоддзі прамінулі, як хвалі несканчонае ракі. А. Вольскі. // Які не спыняецца; пастаянны. Апрача завывання ветру ў голым голлі ды несканчонага шуму дажджу, .. [чалавек] нічога не пачуў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)