нераўня́, -і́, м. і ж. (разм.).

Пра чалавека, няроўнага з іншымі ў якіх-н. адносінах.

Ён ёй н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нераўня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. нераўня́
Р. нераўні́
Д. нераўні́
В. нераўню́
Т. нераўнёй
нераўнёю
М. нераўні́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нераўня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз.
Н. нераўня́
Р. нераўні́
Д. нераўні́
В. нераўню́
Т. нераўнёй
нераўнёю
М. нераўні́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нераўня́ м. и ж. неро́вня́;

ён ёй н. — он ей неро́вня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нераўня́, ‑і, м. і ж.

Пра чалавека, няроўнага з іншымі ў якіх‑н. адносінах. [Драздовіч:] — Ёсць тут яшчэ адзін наш зямляк. Таксама аграном, але нераўня Павалковічу. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неро́вня разг., уст. нераўня́, -ні́ м. и ж., мн. нет;

он ей неро́вня ён ёй нераўня́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)