нерастава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́е; незак.
Знаходзіцца ў стане нерасту.
Большасць нашых рыб нерастуе вясной.
|| наз. нерастава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нерастава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
нерасту́е |
нерасту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нерастава́ў |
нерастава́лі |
| ж. |
нерастава́ла |
| н. |
нерастава́ла |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нерастава́ць несов. нерести́ться, мета́ть икру́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нерастава́ць, ‑туе; незак.
Адкладаць і апладняць ікру (аб рыбах). Кожны спрактыкаваны рыбалоў ведае, што большасць нашых рыб нерастуе вясной і толькі адзін мянтуз адкладвае ікру ў сярэдзіне зімы. Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
занерастава́ць, ‑туе; зак.
Пачаць нераставаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нерастава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. нераставаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
икри́ться несов. нерастава́ць, адклада́ць ікру́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нерести́ться, нерестова́ть несов., биол. нерастава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Няршы́ць ’нераставаць’ (Крыв.). Відаць, вытворнае ад прасл. *пегьскъ ’нераст’, параўн. рус. перс ’тс’, нёршиться ’нераставаць’, н.-луж. nerk ’нераст’ і пад. (Шустар-Шэўц, 13, 996). Лаўчутэ выказвае меркаванне пра запазычанне з літ. neršti, nersiu ’нераставаць’ (Проблемы этнич. истории балтов. Тез. конф. Рига, 1985, 184), што цяжка давесці перш за ўсё па лінгвагеаграфічных прычынах. Гл. нераст, нераставаць, нерх.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
юры́ць, юру, юрыш, юрыць; незак.
Разм. Заігрываць, заляцацца. Бычкі юраць, вясну чуюць. / у перан. ужыв. А дзень юрыў і жартаваў: то з гаем бярозавым, то травіцу гладзіў. Нікановіч. // Пра рыбу — нераставаць. Вясною рыба юрыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)