непако́ра, -ы,
1. ж. Непакорнасць, непадуладнасць каму-н.
Дух непакоры.
2. -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ко́р і -аў. Такі, якога немагчыма скарыць.
3. -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ко́р і -аў. Упарты чалавек; неслух.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
непако́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
непако́ра |
| Р. |
непако́ры |
| Д. |
непако́ры |
| В. |
непако́ру |
| Т. |
непако́рай
непако́раю |
| М. |
непако́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
непако́ра
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
непако́ра |
непако́ры |
| Р. |
непако́ры |
непако́р |
| Д. |
непако́ру |
непако́рам |
| В. |
непако́ру |
непако́р |
| Т. |
непако́рам |
непако́рамі |
| М. |
непако́ру |
непако́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
непако́ра
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
непако́ра |
непако́ры |
| Р. |
непако́ры |
непако́р |
| Д. |
непако́ры |
непако́рам |
| В. |
непако́ру |
непако́р |
| Т. |
непако́рай
непако́раю |
непако́рамі |
| М. |
непако́ры |
непако́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
непако́ра разг.
1. ж. непоко́рность, непоко́рство ср.;
2. м. и ж. (о мужчине) упря́мец, ослу́шник; (о женщине) упря́мица, ослу́шница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
непако́ра, ‑ы, м. і ж.
1. ж. Непакорнасць, непадуладнасць каму‑н. [Думцы Я. Купалы] пастаянна ўласцівы дух непакоры, бунту, пратэсту. Навуменка.
2. м. і ж. Такі, якога немагчыма скарыць. Карчагін... Ён выстаяў скрозь, непакора! Глядзіць са старонак сурова, з дакорам. Арочка.
3. м. і ж. Упарты чалавек; неслух. Спачатку.. [бацька] намерыўся было сесці на лаву, пагутарыць з Галінай аб яе жыцці, вучобе.., падзяліцца, з бачкой сваімі думкамі, але рагаталі перадумаў, рэзка махнуў рукою і выйшаў за дзверы. — Во, стары непакора, — злосна заключыла маці, ставячы на стол пачастунак. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)