непадсу́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непадсу́дны |
непадсу́дная |
непадсу́днае |
непадсу́дныя |
| Р. |
непадсу́днага |
непадсу́днай
непадсу́днае |
непадсу́днага |
непадсу́дных |
| Д. |
непадсу́днаму |
непадсу́днай |
непадсу́днаму |
непадсу́дным |
| В. |
непадсу́дны (неадуш.)
непадсу́днага (адуш.) |
непадсу́дную |
непадсу́днае |
непадсу́дныя (неадуш.)
непадсу́дных (адуш.) |
| Т. |
непадсу́дным |
непадсу́днай
непадсу́днаю |
непадсу́дным |
непадсу́днымі |
| М. |
непадсу́дным |
непадсу́днай |
непадсу́дным |
непадсу́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
непадсу́дны юр. неподсу́дный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
непадсу́дны, ‑ая, ‑ае.
Які не падлягае суду данага судовага органа, данай судовай інстанцыі. Непадсудныя справы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неподсу́дный непадсу́дны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)