ненаві́сніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ненаві́сніца ненаві́сніцы
Р. ненаві́сніцы ненаві́сніц
Д. ненаві́сніцы ненаві́сніцам
В. ненаві́сніцу ненаві́сніц
Т. ненаві́сніцай
ненаві́сніцаю		 ненаві́сніцамі
М. ненаві́сніцы ненаві́сніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ненаві́сніца ж. ненави́стница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ненаві́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да ненавіснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаві́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які ненавідзіць каго-, што-н., жадае зла.

|| ж. ненаві́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ненаві́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ненави́стница ненаві́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)