ненаві́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які ненавідзіць каго-, што-н., жадае зла.

|| ж. ненаві́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ненаві́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ненаві́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ненаві́снік ненаві́снікі
Р. ненаві́сніка ненаві́снікаў
Д. ненаві́сніку ненаві́снікам
В. ненаві́сніка ненаві́снікаў
Т. ненаві́снікам ненаві́снікамі
М. ненаві́сніку ненаві́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ненаві́снік м. ненави́стник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ненаві́снік, ‑а, м.

Чалавек, які ненавідзіць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненавіснік, нядобразычлівец, ліхамыснік

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

германафо́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Праціўнік, ненавіснік усяго нямецкага.

|| прым. германафо́бскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ненави́стник ненаві́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ненаві́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да ненавіснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юдафо́б, ‑а, м.

Ненавіснік яўрэяў; антысеміт.

[Ад лац. judaeus — яўрэй і грэч. phobos — страх, боязь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

германафо́б, ‑а, м.

Праціўнік, ненавіснік усяго нямецкага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)