некто́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. некто́н
Р. некто́ну
Д. некто́ну
В. некто́н
Т. некто́нам
М. некто́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

некто́н м., биол. некто́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

некто́н биол. некто́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

некто́н, ‑а, м.

Спец. Сукупнасць водных жывёл (кіты, дэльфіны, рыбы і пад.), якія здольны да самастойнага перамяшчэння на значную адлегласць у адкрытых частках вадаёмаў.

[Ад грэч. nēktós — плаваючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)