нейро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Нервовая клетка, здольная выпрацоўваць нервовыя імпульсы і перадаваць іх іншым клеткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нейро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нейро́н нейро́ны
Р. нейро́на нейро́наў
Д. нейро́ну нейро́нам
В. нейро́н нейро́ны
Т. нейро́нам нейро́намі
М. нейро́не нейро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нейро́н м., анат. нейро́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нейро́н анат. нейро́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нейро́н, ‑а, м.

Спец. Нервовая клетка разам з адросткамі, якія ад яе адыходзяць.

[Ад грэч. néuron — валакно, нерв.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)