незаму́жні
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
незаму́жні |
незаму́жняя |
незаму́жняе |
незаму́жнія |
| Р. |
незаму́жняга |
незаму́жняй
незаму́жняе |
незаму́жняга |
незаму́жніх |
| Д. |
незаму́жняму |
незаму́жняй |
незаму́жняму |
незаму́жнім |
| В. |
незаму́жні (неадуш.)
незаму́жняга (адуш.) |
незаму́жнюю |
незаму́жняе |
незаму́жнія (неадуш.)
незаму́жніх (адуш.) |
| Т. |
незаму́жнім |
незаму́жняй
незаму́жняю |
незаму́жнім |
незаму́жнімі |
| М. |
незаму́жнім |
незаму́жняй |
незаму́жнім |
незаму́жніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
незаму́жні незаму́жний;
~яе жыццё — незаму́жняя жизнь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
незаму́жні, ‑яя, ‑яе.
1. (‑яя). Якая не знаходзіцца ў шлюбе, замужам. Незамужняя дачка.
2. Не звязаны з замужжам. Незамужняе жыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
незаму́жний незаму́жні;
незаму́жняя же́нщина незаму́жняя жанчы́на, разг. незаму́жка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)